@ambi
Aangemaakte reacties
Dank voor jullie reacties @socrates en Ineke. Fijn dat zo’n specialistische instelling dat doet. Een jobcoach zou ik ook heel fijn vinden tbv de toelichting vd UWV-regelingen. Ook al heb ik hbo-niveau, ik krijg nul op rekest zodra ik wat zeg over mijn gezondheid en de regelingen die er zijn. Werving en selectie/ recruitment hebben weinig begrip. Ik mis de bemiddelende partij die alle belangen goed door heeft… (MVO werkgever, werkzoekende met arbeidsbeperking, UWV).
Allereerst sterkte gewenst met jouw herstelperiode na de operatie. Jouw gezondheid is de komende weken het belangrijkst.
Dank voor deze informatie. Interessant om te weten hoe het e.e.a. aan wetgeving uitwerkt. Het is dus echt sec dat werken bij WIA-WGA loont voor de persoon in kwestie. En dat ziekte geen kostenpost is / wordt voor de werkgever. Fijn om de werkzaamheden te kunnen behouden; op deze manier. Want, het is erg lastig om vanuit een WIA-WGA Vervolguitkering positie (+ evt toeslag tot het sociale minimum) aan de slag te komen.
Allereerst sterkte gewenst met de operatie en de herstelperiode erna. Jouw gezondheid is de komende weken het belangrijkst.
Dank voor deze informatie. Interessant om te weten hoe het e.e.a. aan wetgeving uitwerkt. Het is dus echt sec dat werken bij WIA-WGA loont voor de persoon in kwestie. En dat ziekte geen kostenpost is / wordt voor de werkgever. Fijn om de werkzaamheden te kunnen behouden; op deze manier. Want, het is erg lastig om vanuit een WIA-WGA Vervolguitkering positie (+ evt toeslag tot het sociale minimum) aan de slag te komen.
Beste Carl, Wat een onrechtvaardige behandeling door verzekeringsartsen..! Ik kan wel begrijpen dat je radeloos hiervan wordt en dat jouw incasseringsvermogen zwaar op de proef gesteld is door de UWV. Ik heb soortgelijks ook mee gemaakt, maar geen ontslag genomen tijdens ziekte. Hoe moeilijk dat dilemma ook is. Want, ik had toen ook liever een menswaardige benadering gehad en daardoor minder gezondheidschade geleden. Ik vind jou een moedig mens. Sterkte gewenst. Verder ben ik even sprakeloos….
Beste Carl, Wat een onrechtvaardige behandeling door verzekeringsartsen..! Ik kan wel begrijpen dat je radeloos hiervan wordt en dat jouw incasseringsvermogen zwaar op de proef gesteld is door de UWV. Ik heb soortgelijks ook mee gemaakt, maar geen ontslag genomen tijdens ziekte. Hoe moeilijk dat dilemma ook is. Want, ik had toen ook liever een menswaardige benadering gehad en daardoor minder gezondheidschade geleden. Ik vind jou een moedig mens. Sterkte gewenst. Verder ben ik sprakeloos….
Hallo Paulus,
Dankjewel voor het delen van jouw verhaal.
Jullie hebben als jong gezin veel voor de kiezen gekregen. Ook jouw vriendin.
Het is enigszins herkenbaar qua terugkerende klachten en het inleveren op allerlei gebied;’Verliesverwerking’; wat emotioneel echt pijn kan doen. Het afscheid nemen van jouw ‘oude ik’; die fysiek nog wel vanalles aankon…..
Het zoeken naar nieuwe perspectieven op het gebied van (vrijwilligers)werk en privé, is dan de kunst. Ook voor jouw partner en jullie kinderen. Het bijstellen van jouw/ jullie verwachtingen om zo mobiel mogelijk te kunnen blijven.
Ik ben nog steeds bezig met Verliesverwerking. Er is bij mij ook wel het een en ander mis gelopen qua medische behandeltrajecten; sinds 2007 – 2008. En mijn relatie heeft geen stand gehouden. Dat vind ik nog het meest jammer. Indertijd had ik het erg moeilijk en de frustraties namen de overhand. Zeer spijtig dus.
Probeer een nieuwe modus te vinden met jouw partner en Kids. Wellicht zijn er mooie mogelijkheden op het gebied van Vrijwilligerswerk.
Nu heb ik een pakje boter op mijn hoofd. Want, ik vind het nog steeds lastig om mijn draai te vinden. Anders dan in jullie situatie.
Wel mede doordat ik telkens weer richting werk wil. Dit is echt een obsessie. Zodra het beter gaat qua gezondheid (chronische aandoening gestabiliseerd). Helaas kun je bij het hedendaagse Recruitment weinig – niets melden over halve-dagen-kunnen-werken ivm gezondheid. Wel ivm een gezin of ivm een studie. Dat wordt meestal beter begrepen.
Geforceerd bij de ‘gezonde’ wereld willen horen is mijn valkuil. Mijzelf – op een passende wijze – nuttig willen maken is nog steeds haalbaar. Inclusief mijn chronische aandoening daarin meenemen.
Hiervoor leren eerlijk uit te komen : dat wordt nu toch echt mijn nieuwe uitdaging..!
Eveneens dat ik dan nog steeds een waardevol mens kan zijn. Die zolang mogelijk ‘op de been’ wil blijven.
Tot zover mijn reactie. Ik hoop dat je binnenkort bij één van de koffie-ochtenden terecht kunt. Hou jullie taai..!
Dankjewel Thieske. Inderdaad heb ik vanaf 2010 al een aantal periodes op het sociaal minimum-niveau gezeten met mijn fifty-fifty WIA-WGA arbeidsgeschiktheid. En daarnaast de nodige ’trials and errors’ achter de rug mbt stages, bijscholingen, werkstages, flex-werkzaamheden, etc.
Dit is mijn realiteit. Ik was er bang voor, maar het is niet altijd te voorkomen. Ik hoop van harte dat je uit het Sociaal-minimum WIA-WGA-gedeelte kunt blijven, maar soms is het niet anders…
De meeste werkgevers zijn nogal huiverig om iemand aan te nemen ‘met een verhaal’. Ik ken 2 -3 mensen mensen die vanuit een langdurige ziekte- en herstelperiode in ene keer alles-op-alles hebben gezet voor een 32/ 36 uur functie bij een gemeentelijke instelling of anderszins. Dat risico moet je aandurven. Maar, die 2 mensen hadden (naast hun relatie) alle kracht nodig voor hun werk. Ik weet niet hoe het er momenteel voor staat met hen.
Het sociaal minimumniveau kan eveneens het gevolg zijn van een kwetsbare gezondheid in combinatie met de economische conjunctuur. Als er veel bezuinigingen zijn ; hoge werkdruk en/ of nauwelijks tijd voor inwerken, ben je met een kwetsbare gezondheid – helaas – sneller gedupeerd. En dan blijkt jouw gezondheid toch een hogere prioriteit te hebben. In ieder geval boven werk en boven (meer) geld.
Ik prefereer; – in het belang van mijn gezondheid – ; nog steeds een geleidelijke opbouw. Inclusief een stuk begrip tbv een aanstelling in loondienst. Dat is best wel heel veel gevraagd. Nu dan wel met een jobcoach; ter begeleiding van het proces. Je hebt (veel) geluk nodig en/ of de gun-factor. Het is niet altijd een kwestie van verdiensten, want ik word op basis van mijn CV nogal eens te hoog ingeschat. Terwijl ik graag een treetje lager wil (qua verantwoordelijkheden) en een langere aanloopfase nodig heb om er goed in te komen.
Tsja, dit is ongeveer hetgeen Selwyn ook adviseert. Maarrr, alles luistert nogal nauw qua communicatie. Misverstanden liggen al gauw op de loer; als je er normaal uitziet en ondertussen (vooralsnog) een energiebeperking hebt (zeker in mijn sector Zorg en Welzijn…)
Anders vrijwilligerswerk gaan doen ; wat bij jou past en niet 1-2-3 met jouw voormalige werk te maken heeft. Wellicht als een tijdelijke oplossing om in ieder geval actief te blijven en/ of ‘onder de mensen’ te kunnen zijn. Uiteraard gooit deze Corona-periode roet in het eten. Zowel tbv het echte werk als het vrijwilligerswerk. ‘Me knows….’
De tips van Inge Dekker (Ref. de posts van John) kunnen wellicht soelaas bieden. Bij mij hangen ze iig uitgeprint op de koelkast….;-)
Sterkte/ succes gewenst met prioriteiten stellen ; Take Care Thieske!
Mooie en bruikbare tips van Inge Dekker. Realistisch en accepterend. Zeker in deze Corona-periode. Ik ben alleen niet meer zo jong, maar op middelbare leeftijd….;-)
Herkenbaar. Ik ben al sinds 2010 bezig met een 20-uur-werk-wens. Tijdelijk gelukt ‘hier en daar’, door er juist niets over te vertellen. Zodra ik wel eerlijk was, ging merendeels de deur dicht. Dan spreek ik over de sector Zorg en Welzijn. Met uitzondering van 2018 – 2019. Toen wel een jaar in loondienst geweest tbv ‘gemiddeld’ 16 uur per week (Yeeeaaaaaaahhh!), maar dat betekende in de zomervakantie ‘overuren’ maken – wat achteraf bezien niet zo slim was – en uiteindelijk geen verlenging van mijn jaarcontract en 2,5 maanden eerder uit dienst ivm het grote aantal overuren. Maargoed, deze (zorg) werkgever is vlak voor de daaropvolgende zomervakantie failliet verklaard. Dat dus ook; wat met de marktwerking te maken had. Etc. Etc (is ander onderwerp).
Anyways, ik weet dat de meeste mensen mensen met een WIA-WGA ‘label’ (noodgedwongen) Zzp-er worden; als ze niet bij hun voormalige werkgever konden blijven op een aangepaste functie.
Zo ben ik ook Zzp-er geworden, maar toen kwam het Corona-virus etc. Etc. Hopelijk heb jij wat meer geluk binnen jouw werksector, Thieske! Loondienst is beter; als het je gaat lukken. Sterkte / succes met jouw zoektocht!
Beste John, het forum ziet er goed uit. Ik leer nog steeds van alle ervaringen en de daaropvolgende tips en adviezen. Want, het een en ander blijft (erg) ingewikkeld. Ik ben een tijdje weg geweest vh forum, maar wederom terug gekomen…. Mvgr
Beste ABC,
Ik lees regelmatig zeer adequate antwoorden van jouw zijde. Maar, op dit bericht heb ik niets meer vernomen.
Geldt de No-riskpolis eigenlijk wel t.b.v. de Werkgever die Eigenrisicodrager is…? Evenzo die zogenaamde speciale subsidieregelingen vanuit de UWV..?
Ik ben zeer benieuwd naar een kundige reactie.
Mvgr
Ja, mooi initiatief..! Uiteraard is dit vnl gericht op wat-jij-zelf-zoveel-als-mogelijk-is in de hand kunt hebben. Het zogenoemde gezellige gedeelte, waar jijzelf de regie kan en mag hebben…… En waar het wat minder over inkomsten en/ of financiën gaat.
Het minder-gezellige gedeelte : de hiërarchie, bureaucratie en eventuele misverstanden rondom een Ziekmelding, Reïntegratie conform Wet Poortwachter, etc. Etc. heb je uiteraard een stuk minder in de hand. Daar ligt de regie ‘verdeeld’ over verschillende partijen. Pas wanneer je dat gedeelte ‘doorstaan’ hebt, komt er soms wat meer ruimte vrij voor herstel en opnieuw jouw draai vinden.
Daar is deze dame dan weer actief in. Laten zien dat het leven met een chronische aandoening ook leuk kan zijn 😊
Ik citeer :
Ben jij jong en chronisch ziek en kun jij door je klachten niet alles doen wat je wilt? Zit jij vol levenslust en plannen, maar moet vaak afzeggen of stoppen. Kun je niet zomaar doen wat ‘iedereen’ kan en voel je je soms anders dan de mensen om je heen? Je wilt meedoen, jong zijn, je leven volop leven. Door je klachten lukt dat niet, of niet zoals jij graag wilt.
Ook mét een ziekte kan je een geweldig leven leiden dat jou voldoening geeft. Je kunt op jouw unieke manier helemaal mee doen en gelukkig zijn! Hoe? Dat kan ik je leren.
Mijn naam is Inge Dekker en als coach en trainer heb ik me gespecialiseerd in jonge mensen met een chronische ziekte. Zelf ben ik vanaf mijn 15e ziek, dus ik weet echt hoe het is om jong te zijn, veel te willen en steeds weer door je lichaam beperkt te worden. Ik heb een heleboel makkelijk toepasbare tips die ik graag met je deel.
Misschien dat een goed gesprek met jouw partner kan helpen..? Of : anderszins aan naasten? Ik vind een digitale bespreking van een privéleven niet zo passend.
Indien nodig : maatschappelijk werk en dienstverlening..? (mogelijk inclusief wachtlijsten) Of : anderszins aan coaching door derden..? (waarschijnlijk zelf bekostigen)…..
Anyways, sterkte gewenst met de gesprekken!
Mvgr Ambi
Hallo MN,
Welkom. Wat een verdrietige situatie heb je beschreven…..
Ik lees impliciet wel willen en niet kunnen. De veerkracht om jou weer een kans te geven tbv reïntegratie binnen jouw team is er kennelijk uit. Bij het management OF bij het team..? Wat dat betreft liggen dit soort items soms precair. Jammerrrrrrrrr
Bouw een dossier op. Dat zul je waarschijnlijk allang gedaan hebben, vermoed ik zo. En zorg dat je medische documenten kunt overleggen; indien noodzakelijk.
Lees je goed in qua WIA aanvraag en de afspraken. Neem iemand mee, die het een en ander goed begrijpt. Zowel mbt jouw belangen, de belangen vd werkgeverszijde en de belangen van de UWV.
Sterkte gewenst!
Beste ShirL,
Welkom. Wat een lastige/ netelige situatie heb je beschreven. Poeh hee…..
Maarrrrrrrr gelukkig heb je al een aantal goede tips ontvangen. Daar kun je mee verder.
Zoals mijn huidige loopbaanbegeleider zegt : ‘bewaar jouw waardigheid.’
Want, het is niet fraai wat je beleefd hebt. Ennn niet nodig. Maargoed, de onwetendheid en/ of gewoonweg de rattenstreken vieren hoogtij. Het is juist zo lastig omdat er zoveel verschillende personen/ partijen bij betrokken zijn. Met allerlei verschillende belangen en/ of belangentegenstellingen.
En dat relevante informatie soms verdraaid kan worden of niet bij de juiste persoon terecht komt. En dan kun JIJ de dupe zijn van deze mis-communicatie. Dit alles kan stressvol zijn en ten koste gaan van jouw herstel. Pas wanneer je in rustiger, minder-onzeker, vaarwater komt; kun je pas echt herstellen.
Hartelijke groet en hou je taai..!