Hoe verder
Hallo allemaal
sinds vandaag nieuw hier. Zit al een aantal jaren op het forum van de depressievereniging.
M’n verhaal
in 2019 verhuisd naar Limburg voor een relatie,daar gewerkt. Wat ook altijd wel met hakken over de sloot ging. Zowel de relatie als het werk.
Helaas is de relatie uiteindelijk na een lange tijd en veel gedoe over gegaan. In die tijd gebeurde er meer overlijden van dierbaren. En ik voelde me daar erg verloren in de provincie.
Ik heb een verleden van al 20 jaar klachten van depressies en uiteindelijk is borderline geconstateerd. Voor zolang ik me kan herinneren ben ik bijna elke dag wel depri,heb weinig momenten van euforie,helaas. Wat is er nu gebeurt ik ben letterlijk ingestort in Limburg,flauwgevallen op de badkamer,hard op m’n gezicht gevallen. Altijd een kenmerk helaas.
Toen besloten naar huis te gaan,ziek gemeld en ging al langer echt niet meer. Bij m’n moeder gekomen en na een paar maanden m’n appartement opgezegd in Limburg en weer terug in m’n oude omgeving. Dit valt overigens zwaar,brengt veel terug van het verleden. En wat tegen gevallen,voel me niet heel veel anders.
Nu is mijn tweede jaar ziektewet begonnen,m’n oude werkgever verwacht nu dat ik paar uur kom werken in een filiaal in Uden is 2,5u reizen met ov. Heb geen auto.
Na het laatste gesprek met de bedrijfsarts die het heel lastig vind omdat ik geestelijk ziek ben en niet lichamelijk. Begrijpt het niet en mijn werkgever wilt me een VSO gaan aanbieden,dit wordt morgen besproken en dan hoor ik ervan en krijg ik een voorstel. Ze willen me uitkopen omdat het ook al duidelijk is dat ik niet terug kom werken,de afstand is te groot.
Ik krijg op korte termijn een bewijzend psychodiagnostisch onderzoek naar PSS en ASS. Wanneer dit is en wat er gedaan kan worden of gaat worden mbt de uitkomst,geen idee staat open.
Depressie elke dag is eigenlijk al zowat iets wat ik gewend ben. Het maakt het leven wel ontzettend zwaar en overschaduwd alles. Dat maakt het zo lastig. Slik medicatie helpt me een beetje zorgt vooral dat ik erg duf wordt.
In de voorgaande bijna twintig jaar heb ik gejob hobt van de ene naar de andere. Altijd net volgehouden,aan een zijde draadje.
Nu ben ik op het punt dat ik niet weet wat ik nu verder moet doen. Waar doe ik voor mezelf nu goed aan. Sinds kort een woning terug in m’n oude omgeving,erg lastig merk ik om toch weer de draad op te pakken. Ik zit in een vicieuze cirkel. En heb wekelijks last van suïcidale gedachten. Wil wel vechten en doorgaan,het is zwaar.
Hoi bedankt voor je eerlijkheid
Nee werkgever heeft er niets mee te maken en dat realiseer ik me volkomen. Het ging alleen niet meer,ik kon niets meer. Het was nog verder afzakken, mogelijk opgenomen moeten worden of teruggaan naar huis.
De bedrijfsarts speelt Zwitserland en geeft verder geen advies, zegt alleen dat de werkgever me wilt uitkopen. Over mijn situatie betreft ggz en mijn klachten beweerd hij geen expertise te hebben.
VSO ging hij bespreken met het bedrijf.
Spoor 2 moet ik nu al gedwongen aan starten terwijl mijn hoofd nergens naar staat, geen idee waar mijn grenzen liggen of welke kant op te gaan. Dagen door komen dat is al heel wat.
Kan ik ook rechtsbijstand gebruiken met betrekking tot de VSO?
Eerlijk gezegd voel ik me klem zitten.
Bedankt wel voor je reactie!
- Je moet ingelogd zijn om een reactie op dit onderwerp te kunnen geven.